Podczas dzisiejszej sejsi Rady Miasta Tarnobrzega radni zdecydowali o przyznaniu tytułu “Zasłużony dla Tarnobrzega” sześciu zgłoszonym kandydatom.
Tytułem “Zasłużony dla Tarnobrzega” poszczycić się mogą:
- Danuta Wójcikowska, zgłoszona przez Cech Rzemieślników i Przedsiębiorców oraz Akcję Katolicką Diecezji Sandomierskiej. Uzasadnienie kandydatury: Pani Danuta Wójcikowska urodziła się 14 października 1956 r. w Rudkach woj. Świętokrzyskie. Od 1989 r. wraz z mężem Bolesławem prowadzi własny zakład piekarski. Zakład ten ma doskonałą opinię na terenie Tarnobrzega i okolic. Swoja wiedzę i doświadczenie piekarskie sukcesywnie przekazuje uczniom praktycznej nauki zawodu i uczniom OHP, których bardzo wielu opuściło progi zakładu. Państwo Wojcikowscy są zrzeszeni w Cechu Rzemieślników i Przedsiębiorców w Tarnobrzegu od 2002 r. Przez okres członkostwa Pani Danuta pełniła funkcję z-cy członka Zarządu Cechu Rzemieślników i Przedsiębiorców w Tarnobrzegu, obecnie od 2014 r. pełni funkcję skarbnika Zarządu Cechu Rzemieślników i Przedsiębiorców. Jest też członkiem Powiatowej Rady Zatrudnienia. Posiada odznaczenia wydane przez Wydział Oświaty za szkolenie uczniów, Honorową odznakę Rzemiosła, srebrny medal im. J. Kilińskiego. To kobieta na Medal i filantrop o wielkim sercu. Świadczyła i świadczy pomoc charytatywną oferując swoje wyroby do hospicjum, noclegowni, domów spokojnej starości, na rożnego rodzaju eventy, imprezy sportowe itp. To dzięki niej nigdy nie zabrakło chleba dla budowniczych kościołów na Serbinowie i Dzikowie, dla dzieci z Domów Dziecka, niepełnosprawnych i seniorów. To co robi dla innych robi z sercem, dzieli się miłością jak chlebem. Empatyczna, ciepła, z ogromną życiowa mądrością, koleżeńska, zawsze chętna do pomocy potrzebującym. Aktywnie uczestniczy w życiu Parafii, będąc członkiem KIK w Parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Tarnobrzegu. Ponadto zawsze uczestniczy w uroczystościach kościelnych i państwowych reprezentując Cech Rzemieślników i Przedsiębiorców w Tarnobrzegu.
- Władysław Jakubowicz, którego kandydaturę zgłosił Przewodniczący Rady Miasta Norbert Mastalerz, opierając ją na poniższym uzasadnieniu:
Władysław Jakubowicz swoją 50-letnią pracę w oświacie rozpoczął w 1963 r. ma stanowisku nauczyciela w Liceum Ogólnokształcącym w Tarnobrzegu. W 1980 r. podjął prace jako dyrektor Wojewódzkiej Pracowni Dydaktyczno-Technicznej, której był także założycielem. Celem funkcjonowania tej placówki było doskonalenie metodyczne nauczycieli techniki. W 1986 r. objął funkcję dyrektora Studium Nauczycielskiego. W 1987 r. został dyrektorem Zespołu Szkół – Szkoły Podstawowej nr 3, jako szkoły ćwiczeń i Studium Nauczycielskiego w Tarnobrzegu. W 1991 r. aktywnie włączył się w proces zmiany modelu kształcenia nauczycieli i utworzenia na bazie Studium Nauczycielskiego trzyletniego Kolegium Nauczycielskiego. Jako dyrektor placówki kształcącej przyszłych adeptów sztuki nauczania pilnie śledził w tym zakresie potrzeby kadrowe miasta i regionu. W przestrzeni przeszło 20-letniego funkcjonowania kolegium dzięki Jego nieustannym zabiegom uruchomiono aż siedem specjalności nauczania. Przywiązywał szczególną uwagę do utrzymywania wysokiego poziomu nauczania zapewniając m.in. wysoko wykwalifikowaną kadrę nauczycielską oraz udział nauczycieli akademickich w procesów kształcenia, co w efekcie pozwalało na ukończenie studiów na poziomie licencjackim. Dzięki Jego sprawnemu zarządzaniu przez przeszło dwadzieścia lat szkoła zdobyła ogromny prestiż w środowisku. W każdej tarnobrzeskiej placówce przedszkolnej czy szkole zatrudniony jest choćby jeden absolwent tarnobrzeskiego studium lub Kolegium Nauczycielskiego. Ogółem łączna ich liczba wynosi 1641 osób, a od początków kształcenia przyszłych pedagogów wykształconych w systemie dziennym i zaocznym od początku funkcjonowania w placówkach kształcących przyszłych nauczycieli 3500. Dowodem jego niezwykłego poświęcenia na rzecz kształcenia przyszłych nauczycieli są otrzymywane nagrody i wyróżnienia. Wśród nich medal Ministra Edukacji Narodowej, nagroda Marszałka Województwa Podkarpackiego czy nagroda Ministerstwa Edukacji. Osoba Władysława Jakubowicza wpisuje się do pięknej karty historii kształcenia pedagogów w naszym mieście dla potrzeb całego regionu. Po przejściu na emeryturę, Pan Jakubowicz od 2016 r. angażuje się społecznie w działalność Stowarzyszenia Tarnobrzeskiego Banku Żywności. Pełni funkcję wiceprezesa Zarządu Stowarzyszenia, organizacji zajmującej się m. in. dystrybucją żywności dla osób potrzebujących.
3. Aleksander Dyl, zgłoszony do otrzymania tytułu “Zasłużony dla Tarnobrzega” przez stowarzyszenie Esteka w Tarnobrzegu. W uzasadnieniu kandydatury czytamy:
Aleksander Dyl urodził się w Opacionce. W Tarnobrzegu ukończył szkołę średnią. W 1969 r. założył Amatorski Klub Filmowy „Mefisto”, który działał przy Tarnobrzeskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. Od 1971 r. był członkiem Amatorskiego Klubu Fotograficzno – Filmowego “Peryskop”, działającego przy Powiatowej Spółdzielni Mieszkaniowej w Tarnobrzegu, na bazie którego powstało Tarnobrzeskie Towarzystwo Fotograficzne. W 1982 r. podjął pracę w ówczesnym Wojewódzkim Domu Kultury w Tarnobrzegu, gdzie przez pięć lat prowadził Dyskusyjny Klub Filmowy “Signum”. W tym okresie był organizatorem konkursów, wystaw fotograficznych, festiwali i Konfrontacji Foto – Filmowych Polski Południowo – Wschodniej. W 1987 r. podjął pracę w Regionalnym Ośrodku Kultury w Bielsku – Białej. W 1992 r. rozpoczął współpracę z TVP jako operator kamery w filmach dokumentalnych, fabularyzowanych, widowiskach telewizyjnych. Samodzielnie realizował filmy do cyklu „ Małe Ojczyzny “, współpracował z Elżbietą Dzikowską przy kilku odcinkach jej programu – “Pieprz i wanilia”. Aleksander Dyl jest autorem zdjęć do filmu poświęconego polskim archeologom, pracującym w Sudanie. W 2002 r. powstała wystawa jego zdjęć z wypraw filmowych po świecie “Fotonotatnik z podróży” – będąca opisem wypraw do Afryki i Ameryki Środkowej. Towarzyszyła jej publikacja – „Notatnik z podróży”. W 2003 r. ekspozycja była prezentowana w Tarnobrzeskim Domu Kultury. W latach 1997 – 2004 fotografował obrzędy ludowe związane z kolędowaniem na terenie Żywiecczyzny, m. in. w Milówce, Lalikach, Szarem, Nieledwi. Efektem tych plenerów była wystawa „Beskidzka Kolęda” – prezentowana m.in. w Tarnobrzeskim Domu Kultury ( 2005 r. ) Bielsku – Białej i Strasburgu. Aleksander Dyl pracował przy realizacji filmów “Pielgrzymi”, “Świat Majów”, “Matka Boska Pustynna”, “Chrześcijańskie dziedzictwo czarnej Afryki”, “Malowidła z Faras”, “Tryptyk rzymski”,”Tony Halik opisuje świat”. Od 2015 r. pracuje nad filmem, fabularyzowanym dokumencie o Marianie Ruzamskim. W 2017 r. ukończył pracę nad fabularyzowanym dokumentem – filmem o życiu artystycznym w przedwojennym Tarnobrzegu – Prowincjonalny trójkąt artystyczny. W 2023 r. ukończył pracę nad dokumentem – filmem Siarkobiografia, którego producentem jest Stowarzyszenie ESTEKA oraz EQUELA sp. z o. o. Film zaprezentowano w ramach jubileuszu 70- lecia odkrycia złóż siarki pod Tarnobrzegiem.
4. Agnieszka Wojciechowska, której potencjał dostrzegło stowarzyszenie Inicjatyw Artystycznych FRAM, uzasadniając swój wniosek tak jak poniżej:
Pani Agnieszka Wojciechowska jako mieszkanka Tarnobrzega, jest osobą która przez cały okres swojego życia pracuje na rzecz Tarnobrzeskich dzieci. Od początku związana jest z zespołem Studia Tańca i Ruchu FRAM w Tarnobrzegu. Początkowa jej działalność związana była z wiekiem dziecięcym kiedy przychodziła na zajęcia, następnie w wyniku ciężkiej pracy i po ukształtowaniu swoich planów życiowych podjęła się działalności instruktorskiej w tym samym zespole. Obecnie jest jedną z głównych instruktorek, prowadząc zajęcia zarówno dla najmłodszych, jak i starszych dzieci, kształtując przyszłe pokolenia. Pani Agnieszka angażuje się również w wiele innych inicjatyw na rzecz dzieci w Tarnobrzegu. Organizuje różnego rodzaju imprezy i wydarzenia dla najmłodszych, prowadzi warsztaty i zajęcia edukacyjne, a także bierze udział w akcjach charytatywnych mających na celu poprawę życia dzieci w mieście. Jest osobą bardzo zaangażowaną i oddaną swojej pracy, zawsze gotową do pomocy i wsparcia potrzebującym. Dzięki jej zaangażowaniu i determinacji Tarnobrzeskie dzieci mają możliwość rozwijania swoich pasji i talentów, zdobywania nowych umiejętności i czerpania radości z życia. Pani Agnieszka Wojciechowska jest prawdziwym aniołem opieki dla dzieci w Tarnobrzegu. Warto nadmienić, co dodatkowo uzasadnia podjęcie uchwały, że w tym roku obchodzimy 40-lecie powstania Tarnobrzeskiego Studia Tańca i Ruchu „FRAM”.
5. Lilly May Nizabitowska, o kandydaturze której wniosek zgłosiło stowarzyszenie Jacht Klub Kotwica. W uzasadnieniu czytamy:
Lilly May Niezabitowska to bez wątpienia wybitna zawodniczka Jacht Klubu “Kotwica” Tarnobrzeg z ogromnym talentem. Żeglarstwo uprawia od 7 roku życia i tym samym reprezentując Miasto Tarnobrzeg, klub oraz kraj na zawodach międzynarodowych w ciągu 13 lat ciężkiej pracy i wielu wyrzeczeń wygrała niezliczoną ilość regat- stając się multimedalistką Mistrzostw Polski. Dwukrotnie wywalczyła brązowe medale Mistrzostw Europy jako junior. Największym jednak osiągnięciem jest tegoroczne zdobycie medalu złotego podczas Mistrzostw Europy w Olimpijskiej klasie ILCA 6w U21.
6. Jan Rawski, zgłoszony do tytułu “Zasłużony dla Tarnobrzega” przez Przewodniczącego Rady Miasta Tarnobrzega Norberta Mastalerza, który uzasadnił swoją decyzję nastepująco:
Jan Rawski urodzony 23 czerwca 1932 na Wołyniu pochodził z zasłużonego dla Tarnobrzega rodu Rawskich. Jego ojciec, kawaler Orderu Virtuti Militari za wojnę polsko-bolszewicką, był bohaterem dwóch wojen światowych i lokalnym patriotą głęboko zaangażowanym w sprawy Tarnobrzega. Jan Rawski całe swoje dzieciństwo spędził w Tarnobrzegu. Podczas okupacji w domu jego rodziców okrywał się słynny przedwojenny piłkarz, a zarazem wysokiej rangi oficer Armii Krajowej – Henryk Reyman. Sam mały Jan był uważnym obserwatorem otoczenia i świadkiem wielu niemieckich zbrodni. Po odkryciu złóż siarki w rejonie Tarnobrzega, Jan Rawski podjął pracę w przemyśle siarkowym. Był świadkiem wbicia pierwszej, symbolicznej łopaty w kopalni siarki w Piasecznie, potem uczestniczył w tworzeniu Tarnobrzeskiego Zagłębia Siarkowego. Przedstawiany do pośmiertnego uhonorowania tytułem „Zasłużony dla Miasta Tarnobrzega” Jan Rawski był również niestrudzonym kustoszem i popularyzatorem lokalnej historii. Doprowadził do wydania w formie książkowej monografii Miechocina autorstwa swojego ojca Józefa Rawskiego i wuja, Wojciecha Rawskiego, a także pamiętników ojca dotyczących m.in. odzyskiwania niepodległości w 1918 roku w Tarnobrzegu i powstania tzw. Republiki Tarnobrzeskiej. Sam Jan Rawski również przyczynił się do odkrywania białych plam lokalnej historii. Bazując na wspomnieniach z dzieciństwa współpracował z Instytutem Pamięci Narodowej przy poszukiwaniu miejsc kaźni Polaków i Żydów rozstrzeliwanych w Tarnobrzegu – to on wskazał prokuratorom IPN, gdzie Niemcy dokonywali egzekucji m.in. przy ul. Wiślnej, a także w sąsiedztwie tarnobrzeskiego cmentarza parafialnego. Jego informacje pozwoliły ustalić prokuratorom z Biura Identyfikacji i Poszukiwań IPN miejsce i okoliczności śmierci lewicującego konspiratora z okresu II wojny światowej Karola Janeczki. Dzięki jego pomocy udało się ustalić także losy jednej z najbardziej złowrogich postaci z czasów okupacji Tarnobrzega – volksdeutscha Leona Dziadosza, odpowiedzialnego za śmierć wielu mieszkańców miasta (m.in. słynnego malarza Mariana Ruzamskiego).
Jan Rawski publikował artykuły wspomnieniowe na łamach „Dzikovii” i „Tygodnika Nadwiślańskiego”, był także inspiratorem powstania wielu artykułów historycznych dotyczących dziejów Tarnobrzega. Nie ograniczał się tylko do tematyki wojennej, walczył o oddanie należnego szacunku pionierom, którzy budowali przemysł siarkowy w Polsce. Właśnie w tej roli współpracował przy produkcji filmu “Siarkobiografia”, w którym zresztą sam wystąpił. Była także przez lata kronikarzem parafii pw. Chrystusa Króla w Tarnobrzegu i środowisk kresowych. Jan Rawski chętnie udostępniał badaczom swoje zbiory pamiątek, dokumentów, nagrań i zdjęć. Obdarowywał nimi także muzea i instytucje kulturalne – m.in. Muzeum Armii Krajowej w Krakowie, Muzeum Historyczne Miasta Tarnobrzega, Muzeum Polskiego Przemysłu Siarkowego i Miejską Bibliotekę Publiczną. Pomimo złego stanu zdrowia, ze swoim wrodzonym taktem i wysoką kulturą, pozostał aktywny w działaniach mających na celu utrwalanie historii Tarnobrzega, dosłownie do ostatniego dnia życia. Zmarł 18 listopada 2020 roku, w wieku 88 lat.
W tym roku nie zostanie przyznany tytuł „Honorowego Obywatela Miasta Tarnobrzega”.
